Het is zo waardevol om foto’s van je ouders te hebben! Dat zeg ik vaak, omdat ik echt geloof dat dat zo is. Maar heel eerlijk; ik had weinig foto’s van mijn eigen ouders. Daar moest natuurlijk verandering in komen! Dus ben ik met ze meegegaan naar ‘de tuin’, om een gewone zaterdag vast te leggen.
De tuin, dat is het landje wat mijn opa kocht. Het was ooit een moestuin waar we als kleinkinderen hielpen peultjes plukken. In de sloten erom heen visten we, dobberden we rond in een bootje en schaatsten we heel wat keren heen en weer. Ook nu komen we er als familie graag. We vieren er verjaardagen, stoken er vuurtjes en – mijn favoriet – plukken er bloemen!
Dat was dus ook precies wat we deze ochtend deden. De dahlia’s stonden er nog schitterend bij. De zonnebloem was zo hoog dat er een trapje nodig was om te kunnen plukken. Ook de bessen, die al jaren elk jaar door oma gezaaid worden maar waarvan we eigenlijk niet weten hoe ze heten, waren rijp genoeg om te plukken. Ze zijn nu nog even groen maar kleuren in huis verder naar rood. En die peren, tja, die waren stiekem al geplukt maar m’n vader wilde toch graag nog even kijken of er nog meer aan de boom hingen…
M’n moeder had ervoor gezorgd dat de koekjes en flesjes water niet waren vergeten want: ‘Dat doen we altijd, op dat bankje voor de schuur’. En natuurlijk doen we dat dan nu ook gewoon!
